“Als jij blij wordt van een rode koffiemok, dan regelen we dat”

Rob Schilperoort bouwt jarenlang aan een succesvolle carrière in de ICT. Als hij echter de top bereikt, hij is op dat moment vice president bij EDS een organisatie met wereldwijd 170.000 medewerkers, vraagt hij zich hardop af: ’Wat doe ik hier eigenlijk?’ Alhoewel zijn functie hem voor de buitenwereld veel aanzien geeft, voelt hij zich niet gelukkig. ‘Het voelde alsof ik mijn eigen persoonlijkheid moest verlaten om mee te kunnen doen met hetgeen zogenaamd van mij verwacht werd. Het werd tijd om het over een andere boeg te gooien.’

Op de bank

Een aantal jaar later, in 2019, richt Rob daarom zijn eigen ICT bedrijf op, Ten Twenty Solutions. Met zijn collega’s maakt Rob apps voor een brede range aan klanten. Maar hoe kom je in deze tijd aan personeel? De ICT branche kent immers enorme arbeidsschaarste. ‘Ja, dat leek wel even een uitdaging te gaan worden. Al snel bleek echter dat de enorme schaarste aan goed opgeleide ICT professionals helemaal niet zo groot is als men denkt. Er zitten honderden onwijs getalenteerde mensen in Nederland op de bank met een opleidingsachtergrond die menigeen doet duizelen. Maar waarom komen deze mensen dan niet aan de bak?’ Het antwoord is haast kinderlijk simpel. ‘Ik bleek niet de enige ICT’er die niet zo lekker mee kon in dat wat er in grote corporaties van mij werd gevraagd. Er zijn meer mensen als ik die op zoek zijn naar een werkplek waarin zij onvoorwaardelijk zichzelf mogen zijn.’

Solliciteren

‘Dat proces  begint bij ons al aan de voordeur. Wij beginnen altijd met een kennismakingsgesprek, wat voor mij echt iets anders is dan een sollicitatie. Ik zeg dan tegen mensen: ”Vertel me maar wie je bent, wat belangrijk voor je is. Lunch met ons mee, zodat je ons kunt leren kennen. Als je dan een “ja” voelt, dan plannen we een sollicitatiegesprek.” Dit doen we op de voorwaarden van de kandidaat. Voor ons is een sollicitatiegesprek niet spannend, als er geen match blijkt te zijn zoeken we verder. Voor de kandidaat hangt er echter enorm veel van het gesprek af. Die mag dus bepalen wat de ideale omstandigheden van zo’n gesprek zijn. Ik heb sollicitatiegesprekken gevoerd hier op kantoor, maar ook in koffietentjes, wandelend en bij mensen thuis. Alles om de kandidaat zo veel mogelijk kans te geven zijn of haar verhaal goed te kunnen doen.’

De kracht van sleur

Rob gaat verder: ‘Ik mag dan wel die typische ICT nerd met een licht tikkeltje autisme zijn, maar ik ben bovenal ook een mensen-mens. Ik word gedreven door een diep verlangen om mensen een kans te geven onvoorwaardelijk zichzelf te zijn en daarmee het maximale uit zichzelf te halen. Ook als mensen eenmaal bij ons aan het werk zijn, proberen we daarom mensen maximaal te faciliteren, zodat zij zo goed mogelijk tot hun recht komen. Het bouwen van apps is naast technisch ook creatief werk. Al snel werd me duidelijk dat creativiteit het beste kan stromen als de randvoorwaarden om je werk heen zo goed bij jou aansluiten dat er niks meer is wat je af kan leiden. Eigenlijk proberen we dus een bepaalde sleur te creëren waarin heel veel dingen heel voorspelbaar zijn en er ruimte ontstaat voor de dingen die er echt toe doen.’

De kleur van je koffiemok   

‘Ik bleek niet de enige te zijn met zo mijn eigen “quirks” (gekkigheden). Zo hebben we een fantastische professional bij ons werken die geweldig werk levert. Ze heeft alleen een rothekel aan schoenen. Prima, dan loop je toch op blote voeten? Een andere medewerker vindt het vervelend als hij ’s ochtends binnenkomt en zijn spullen liggen net anders dan de vorige dag. Zijn bureau houdt hij dus zelf schoon en wordt overgeslagen door de schoonmaakster. En als er een nieuwe medewerker bij ons komt werken, dan vragen we altijd naar diens favoriete broodbeleg. Dat resulteert dan wel eens in 5 verschillende soorten kaas of 3 verschillende merken pure chocolahagelslag, maar ook in blije medewerkers.’

Een plek om te groeien

‘Voor veel mensen die bij ons komen werken is deze benadering nieuw. Ze hebben dan wel een zeer gedegen opleiding achter de rug, maar vaak nog weinig werkervaring, omdat ze nergens echt hun draai weten te vinden. Ik vind het een uitdaging om deze mensen te laten ervaren hoeveel kwaliteiten ze eigenlijk meebrengen. Soms moet iemand dan van ver komen. We werken regelmatig met werkervaringsplekken. Ga eerst maar eens wennen aan het “normale” werkritme. Kom op tijd, werk aan een kleine opdracht, lunch mee. Langzaam breiden we de verantwoordelijkheden uit. Ik heb hier verschillende mensen zien opbloeien. En dat betaalt zich dubbel uit. Ons bedrijf groeit. We krijgen meer sollicitaties binnen dan we vacatures hebben. En ik ben blijer in mijn werk dan ooit.’